Την ίδια εποχή με την κατασκευή των οικοδομών στην Ακρόπολη κτίσθηκε και ο ναός
του Επικουρείου Απόλλωνος, κατά πάσα πιθανότητα από τον Ικτίνο, στην αρχαία τοποθεσία Βάσσαι της Φιγαλείας (νοτίως της Ανδρίτσαινας στην Αρκαδία). Ο ναός βρίσκεται σε ορεινή και δύσβατη περιοχή και ήταν κτισμένος κυρίως με τον σκουρόχρωμο ασβεστόλιθο της περιοχής εκτός από τα γλυπτά, τα εσωτερικά κιονόκρανα και την στέγη, που ήταν από μάρμαρο.
Το πτερό αποτελούνταν από 6 επί 15 κίονες και ανάγει σε αρχαιότερες μορφές κατασκευής Ο προσανατολισμός του ναού από βορρά προς νότο, σε αντίθεση με τον συνήθη ανατολή-δύση, η μικρή πόρτα στο άκρο του ανατολικού τοίχου, η ζωφόρος που υπήρχε μέσα στον σηκό και όχι στην εξωτερική όψη του ναού και οι ιδιόμορφοι εσωτερικοί κίονες αποτελούν τις κυριότερες και ανεξήγητες καινοτομίες της κατασκευής. Πάντως, ο ναός είναι τρομερά επιβλητικός στο άγριο ορεινό τοπίο.
Λίγα χρόνια μετά την Νίκη του Παιωνίου, Έλληνες καλλιτέχνες φιλοτέχνησαν περίπου
το 410 π.Χ. την ζωφόρο του ναού του Επικουρείου Απόλλωνος, στις αρχαίες Βάσσες.
Η ανάγλυφη ζωφόρος ήταν τοποθετημένη γύρω-γύρω μέσα στον σηκό του ναού και στηριζόταν πάνω στην εσωτερική κιονοστοιχία και στους τοίχους. Στις 23 σωζόμενες πλάκες που εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο παρουσιάζονται μάχες Κενταύρων με Λαπίθες και Αμαζόνων με Έλληνες. Οι μορφές περιορίζονται από το μέγεθος των πλακών και δεν συνεχίζουν στις διπλανές τους, όπως στον Παρθενώνα. Η σύνθεση είναι κατώτερη καλλιτεχνικά από τα ομοίου θέματος ολόγλυφα του Παρθενώνα αλλά παρ’ όλα αυτά έχει την δική της δύναμη και κίνηση και μεταδίδει στον παρατηρητή την ένταση των μαχών.